Fenerbahçe’de oynadığı günlerine ait açıklamalarda bulunan Fenerbahçe’nin eski futbolcusu Alex De Souza The Players Tribune’ye şunları söylemiş oldu:
“Fenerbahçe’de yaşadığım yıllarin en çılgın yıllar olacağını hayal bile edemezdim. Sözlere dökmek sahiden hayli sıkıntı. Türkiye’deki futbolun eşsiz olduğunu düşünüyorum ve öbür hiç bir şeye benzemediğine eminim. Herkes kulübüne tutkuyla bağlı. Evet, Brezilya’dan daha güçlü bir tutku. Herkes rakibi ıslıklıyor, rakip futbolcuyu ıslıklıyor. Fakat güya bir limit var ve o hudut geçilmiyor. Bana her vakit Galatasaray, Beşiktaş , Trabzonspor, Bursaspor taraftarı tarafınca yeterli davranıldı. Havaalanında, sokakta beni bakılırsan rakip grup taraftarları gelip benimle çok güzel muhabbet ediyorlardı. İşte bu yüzden Türk halkına olan sevgimi hiç bir şey silemez. Kulüpten ayrıldığım gün konutumun etrafını çeviren insanları hatırlıyorum. Duvarlardan atlayıp, meskenin bahçesine girip, kilometrelerce öteden her şey için teşekkür edip elimi sıkmaya gelen insanları unutmuyorum.
“GALATASARAYLI FANATİK KAPIMA GELDİ”
Fenerbahçe’nin eski futbolcusu Alex De Souza, “henüz bir hafta süren bu nöbet günlerinden birinde ailemle konutta otururken kapı çaldı. Devasa biri çıktı karşıma. Daha evvel mahpusa girmiş çıkmış Galatasaraylı bir fanatikti. Kapıyı açtım ve adam bana: Merhaba, benim için birkaç forma imzalayıp bir de benimle fotoğraf çekilir misin?’ dedi. Ben de ‘Tabi ki, içeri gir.’ dedim. ‘Alex, bize az çektirmedin. Lakin sana hayranlık ve hürmet duyuyorum.’ dedi ve bana sarıldı, teşekkür etti. Çılgınlık.” halinde konuşarak eski günlerini hatırlattı.
Ünlü futbolcu kelamlarına şu biçimde devam etti:
“Rekabet orada büyük. Fenerbahçe – Galatasaray maçları adeta birer savaş. Sen lig şampiyonu olabilirsin fakat şayet rakibine kaybettiysen, tam bir şampiyonluk sayılmaz. Şayet her ikisi de şampiyon olmadıysa da tüm muhabbet ligi başkasından üstte bitirmek üzerine. Ben bunları büyük yoğunlukta yaşadım. Tam 8 dönem. Şampiyon olup, gol hükümdarı olup, Şampiyonlar Ligi’nde küme kademesini geçerken, ömrümün en memnuniyet verici hislerini yaşadım. Çeyrek Finalde Chelsea’ye karşı oynadık ve daha ileri gitmemiz işten bile değildi. İçeride kazandık ve Londra’da 2-0 mağlup olduk. Her şeyi bir kenara bırakıp Futbolun ne kadar şahane bir spor olduğunu bir defa daha hatırlatan gecelerden bir tanesiydi. Bir defasında Fenerbahçe tarihinin en büyük oyuncusu Lefter ile öğlen yemeği yemeye gittik. 80’li yaşlarındaydı. Konuşma sırasında takılarak “benim heykelim var ise, Alex’in de olmalı” dedi. Heykel de yapıldı. Bir kezinde, askerlik vazifesini yaparken ayağını kaybeden Murat isminde bir taraftarın yeni bir protez için protez modelini değiştirmesi gerekiyordu. Teknoloji ve ayrıntılı bir çalışma gerekiyordu. Hekimler ona birinin ayağının modelini seçmesini istiyorlar ve o 80 milyonluk ülkeden benim ayaklarımı istediğini söylüyor. Bugün bile konuştuğumuzda bana artık onun da “de Souza” olduğunu söylüyor.”
“Fenerbahçe’de yaşadığım yıllarin en çılgın yıllar olacağını hayal bile edemezdim. Sözlere dökmek sahiden hayli sıkıntı. Türkiye’deki futbolun eşsiz olduğunu düşünüyorum ve öbür hiç bir şeye benzemediğine eminim. Herkes kulübüne tutkuyla bağlı. Evet, Brezilya’dan daha güçlü bir tutku. Herkes rakibi ıslıklıyor, rakip futbolcuyu ıslıklıyor. Fakat güya bir limit var ve o hudut geçilmiyor. Bana her vakit Galatasaray, Beşiktaş , Trabzonspor, Bursaspor taraftarı tarafınca yeterli davranıldı. Havaalanında, sokakta beni bakılırsan rakip grup taraftarları gelip benimle çok güzel muhabbet ediyorlardı. İşte bu yüzden Türk halkına olan sevgimi hiç bir şey silemez. Kulüpten ayrıldığım gün konutumun etrafını çeviren insanları hatırlıyorum. Duvarlardan atlayıp, meskenin bahçesine girip, kilometrelerce öteden her şey için teşekkür edip elimi sıkmaya gelen insanları unutmuyorum.
“GALATASARAYLI FANATİK KAPIMA GELDİ”
Fenerbahçe’nin eski futbolcusu Alex De Souza, “henüz bir hafta süren bu nöbet günlerinden birinde ailemle konutta otururken kapı çaldı. Devasa biri çıktı karşıma. Daha evvel mahpusa girmiş çıkmış Galatasaraylı bir fanatikti. Kapıyı açtım ve adam bana: Merhaba, benim için birkaç forma imzalayıp bir de benimle fotoğraf çekilir misin?’ dedi. Ben de ‘Tabi ki, içeri gir.’ dedim. ‘Alex, bize az çektirmedin. Lakin sana hayranlık ve hürmet duyuyorum.’ dedi ve bana sarıldı, teşekkür etti. Çılgınlık.” halinde konuşarak eski günlerini hatırlattı.
Ünlü futbolcu kelamlarına şu biçimde devam etti:
“Rekabet orada büyük. Fenerbahçe – Galatasaray maçları adeta birer savaş. Sen lig şampiyonu olabilirsin fakat şayet rakibine kaybettiysen, tam bir şampiyonluk sayılmaz. Şayet her ikisi de şampiyon olmadıysa da tüm muhabbet ligi başkasından üstte bitirmek üzerine. Ben bunları büyük yoğunlukta yaşadım. Tam 8 dönem. Şampiyon olup, gol hükümdarı olup, Şampiyonlar Ligi’nde küme kademesini geçerken, ömrümün en memnuniyet verici hislerini yaşadım. Çeyrek Finalde Chelsea’ye karşı oynadık ve daha ileri gitmemiz işten bile değildi. İçeride kazandık ve Londra’da 2-0 mağlup olduk. Her şeyi bir kenara bırakıp Futbolun ne kadar şahane bir spor olduğunu bir defa daha hatırlatan gecelerden bir tanesiydi. Bir defasında Fenerbahçe tarihinin en büyük oyuncusu Lefter ile öğlen yemeği yemeye gittik. 80’li yaşlarındaydı. Konuşma sırasında takılarak “benim heykelim var ise, Alex’in de olmalı” dedi. Heykel de yapıldı. Bir kezinde, askerlik vazifesini yaparken ayağını kaybeden Murat isminde bir taraftarın yeni bir protez için protez modelini değiştirmesi gerekiyordu. Teknoloji ve ayrıntılı bir çalışma gerekiyordu. Hekimler ona birinin ayağının modelini seçmesini istiyorlar ve o 80 milyonluk ülkeden benim ayaklarımı istediğini söylüyor. Bugün bile konuştuğumuzda bana artık onun da “de Souza” olduğunu söylüyor.”