Neredeyse hiç kimse meslektaşlarının ne kazandığını bilmiyor ve neredeyse hiç kimse şikayet etmeye cesaret edemiyor. Ücret ayrımcılığına karşı mücadelenin zorlu olduğu kanıtlanıyor. Bunu yapmaya cesaret eden herkes çok şey kazanabilir.
Bu metin Haberler arşivinden alınmıştır ve ilk kez 28 Ağustos 2023'te yayımlanmıştır. Dünya Kadınlar Günü münasebetiyle burada yeniden yayınlıyoruz.
Yapmak istemek gibidir ama daha yoğundur. Sekiz yılımı eski işverenime eşit ücret talebiyle dava açarak geçirdim. Eşit işe eşit ücret; bu o kadar da zor olamaz diye düşündüm. Sonuçta eşitlik Temel Kanun ve Avrupa Anlaşmaları ile güvence altına alınmıştır. Ancak beni Federal Anayasa Mahkemesi'ne, oradan da Berlin'deki ilk derece mahkemesine götüren süreç son derece zahmetli oldu. Sonuçta: boşuna değildi. ZDF ve ben bir anlaşmaya vardık. Maraton sürecinden geriye kalan, tüm kadınların yararlandığı temel bir yargı, benim için bir yönlendirme ve kesinlik: Yapılacak çok şey var. Ama işler yavaş ilerliyor.
Hukuk draması o dönemde çalışma yargıcı Michael Ernst ile başladı. 2016'da benim yüksek gelirli adamlarım “daha iyi pazarlık yaptı” diye tahminde bulundu: “Buna kapitalizm denir.” Ayrıca hepimizin bildiği gibi kadınlar hamile kalıyor. Bir arkadaşı seyirciler arasında yüksek sesle “Orta Çağ'a hoş geldiniz” diye itiraz etti. Devlet tarafından benim temel hakkım olan eşit işe eşit ücret konusunda yargılama yapmak üzere görevlendirilen adam, tahta banklardaki kadınlara şöyle dedi: “O kadar kolay değil hanımlar, o hala inliyor olsa bile. yüksek sesle.”
Aptalca sözler de bunun bir parçası
Aptalca sözler açıkça eşit ücret talebinin bir parçası. Ama aynı zamanda çok fazla takdir de var: “Bir posta işçisi ofisin karşısında bağırdı: Davanız için parmaklarımı çapraz tutacağım!” Astrid Siemes-Knoblich diyor ki yıldız-Beş ay önceki röportaj. Markgräflerland'daki Müllheim şehrinin eski belediye başkanı, selefi ve halefinden daha az kazanıyordu: “Yüzüne atılan bir tokat!” Şu anda yönetim danışmanı olarak çalışan ve bir zamanlar CDU listesinde yer alan bölge konseyine katılan, partizan olmayan 61 yaşındaki kişi şunu söylüyor: “Herkes eşit şekilde katılamıyorsa demokrasi tamamlanmış sayılmaz.”
O sırada üç aktif davacıyla konuştum. Artık herkes bir uzlaşmada para kazandı veya gördü. Freiburg İdare Mahkemesi Astrid Siemes-Knoblich'e 50.000 avronun yanı sıra emeklilik hakkı da verdi. VGH sigorta şirketinde avukat olan Gabriele Gamroth-Günther, Federal İş Mahkemesi önünde yalnızca dönüm noktası niteliğinde bir karar aldı. Daha sonra kendisini işvereniyle karşılaştırdı. Ve Susanne Duma'nın Meißen'deki eski şirketi Photon Meissener Technologies de ödemek zorunda kaldı: geriye dönük maaş olarak yaklaşık 20.000 avro artı 2.000 avro tazminat. “Bu başarıyı iki kızıma ve Almanya'daki tüm kadınlar adına ithaf ediyorum. Cesur olun, sesinizi yükseltin ve kimsenin ekmeğinizden tereyağını almasına izin vermeyin!” Dumas, Şubat ayında Federal İş Mahkemesindeki zaferinin ardından şunları söyledi. Karar açıklandığında yüzünden gözyaşları aktı.
Zorlu prosedürler, aktif olmayan politika
İşlemlerin kadınlar açısından son derece zor olabilmesinin sorumlusu da siyasetçilerdir. Şirketler bunu yapmak isterse, çalışanlarının mahkemede ne kadar aptalca olursa olsun her ayrıntıyı tartışması gerekir. Pek çok şey aslında kadın dostu yönergeler ve Avrupa'daki içtihat hukuku tarafından düzenleniyor. Ancak federal hükümetler bunları tam olarak uygulamadı. Dolayısıyla kadınlar artık siyasetçilerin 1970'lerden bu yana yapmayı reddettiği şeyleri uygulayabilmek için, benim durumumda olduğu gibi kar amacı gütmeyen Sivil Haklar Derneği'nin desteği de dahil olmak üzere daha yüksek makamlara ulaşmak için mücadele etmek zorundalar.
2017'de politikacılar çare sözü verdi. O zamandan bu yana, Ücret Şeffaflığı Yasası adı verilen bir kelime canavarı, kadınların eşit ücret almasına yardımcı olmayı amaçlıyordu. Ancak şeffaflık nadiren elde ediliyor – ve eğer öyleyse, o zaman çok az: somut rakamlar yerine, erkek meslektaşların ortalama maaşı olan bir “ortalama” var. Ancak en az altı tanesinin benzer bir iş yapması şartıyla. Şirketin en az 200 kişiyi istihdam etmesi şartıyla. Mevcut Federal Kadın İşleri Bakanı bile geçen yıl şunu itiraf etmişti: “Mevcut mevzuat daha çok dişsiz bir kaplana benziyor.” Yeşiller Partisi'nden Lisa Paus, “Daha net raporlama yükümlülüklerine ve aynı zamanda işverenler için de açık denetim yükümlülüklerine ihtiyacımız var” dedi. Bir ZDF yayını.
Peki bu konuda ne yapıyor?
Rol yapmak yerine konuşmak
Birkaç gün önce federal hükümet kendisine eşit ücretle ilgili başka bir lanet rapor verdi. Kanun bunları değerlendirmeyi zorunlu kılıyor. Sonuç, çalışan kadınların uzun zamandır bildiği şeyi birkaç yüz sayfalık birçok kelimeyle özetleyen bir cilt oldu: Yasalar çalışmıyor. Kadınlar erkeklerden daha az kazanmaya devam ediyor.
İşte bazı ayıltıcı alıntılar:
Federal hükümet biraz beceriksizce şöyle itiraf ediyor: “Ücret Şeffaflığı Yasası'nın etkililiği ve uygulanmasıyla ilgili olarak, önceki değerlendirmeyle karşılaştırıldığında yalnızca seçici iyileştirmelerin kaydedildiği belirtiliyor.” Bu aslında çok fazla bir şey değil, özellikle de önceki değerlendirme zaten yıkıcı olduğu için. Ancak o dönemde kanunda hiçbir değişiklik yapılmadı.
Peki şimdi ne olmalı? Federal Kadın İşleri Bakanlığı “eylem önerilerini değerlendirmek” ve raporu “uzman kamu ve sosyal ortaklarla birlikte” tartışmak istiyor. Sade bir dille söylemek gerekirse: Federal hükümet konuşmak istiyor. Bir süre sonra: harekete geçin. Belki.
İş dünyası lobisi kadın haklarına karşı
Siyaset neden bu kadar zor? Yüzde 18'lik düzeltilmemiş ücret farkıyla Almanya, Avrupa karşılaştırmasında en düşük performansı gösteren ülkeler arasında yer almaya devam ediyor. Diğer ülkeler uzun süredir kadınlar yerine işverenleri sorumlu tutuyor. Ancak Almanya vatandaşlarının çıkarlarına ekonominin çıkarlarından daha az önem veriyor.
Bunun bir örneği, 2022'nin sonunda yeni bir Avrupa direktifinin kabul edilmesiydi. Bu direktif, gerçek bir eşit ücret turbo'su olmak için gereken her şeye sahiptir: Şirket ne kadar büyük olursa olsun, erkek ve kadın tüm çalışanların bilgi edinme hakkı olmalıdır. . 100'den fazla çalışanı olan şirketler ücret farklarını yayınlamak zorundadır. Bireysel olarak kadınların artık dava açması gerekmeyecek, ancak dernekler mahkemeye onların yerini alabilir; bu çok büyük bir rahatlama. Ancak AB ülkelerinin büyükelçilerinin oy kullanması gerektiğinde federal hükümet korktu. Çekimser kaldı. DPA haber ajansına göre, Bakan Lisa Paus Aralık 2022'de “şirketler için cömert teslim sürelerine rağmen” trafik ışıkları ortak bir hat üzerinde anlaşamadı: “Özellikle moral bozucu”.
Futbolda eşit ücret
Şansölye, DFB'li kadınlara eşit ücret talep ediyor: Diğer milli takımlarda durum böyle
9 görsel
9 Ağustos 2022
Tartışmanın odağı eşit ücretler
Bu, Avrupa'dan eşit ücret desteğinin uygulanması için iyi bir alamet değil. Üye devletlerin bunu yapmak için üç yılı var.
Ssumru Almanya'nın neden oylamada çekimser kaldığını ve Bilgi Edinme Özgürlüğü Yasası uyarınca talepte bulunduğunu öğrenmek istedi. Ancak Kadın İşleri Bakanlığı unutulmaz bir gerekçeyle duvar örüyor: Bakanlıkların pozisyonları kamuya açıklanırsa, bu “federal hükümet içinde özgür fikir oluşumunu” tehlikeye atacaktır. Bu, uzlaşma bulmayı daha da zorlaştırıyor ve “zaten beklenen zorlu yasama sürecinin başarısını önemli ölçüde etkileyebilir.”
Eşit ücret (kadınların eşit kazanma hakkı) hâlâ bir tartışma konusu olmaya devam ediyor. Trafik ışıklarının hâlâ Avrupa ücret şeffaflığı direktifini uygulamaya mı çalıştığını, yoksa bunu haleflerine mi bırakacağını görmek ilginç olacak.
Olaf Scholz tweet atıyor. Daha fazla değil
Şansölye Olaf Scholz'un geçen yıl kadın futbolculara yönelik “Yıl 2022. Kadınlara ve erkeklere eşit ücret ödenmeli” tweeti büyük alkış almıştı. Ancak sözde bağlılık dışında, hükümetinin şu ana kadar ücret ayrımcılığına karşı mücadelede sunabileceği pek bir şey yok.
Kadınların, haklarını talep edenlerin artık eli boş dönmediği için adalet sistemine teşekkür etmesi gerekiyor. Federal Çalışma Mahkemesinin temel kararları görünüşe göre alt mahkemelerde fikir değişikliğine yol açtı.
Leipzig Kitap Fuarı'nda “Şimdi Eşit Ücret!” kitabımı okuduğumda. okuyordu, ön sırada düzgün giyimli bir beyefendi eleştirel ve dikkatle dinliyordu. Dikkatli ol, dedim kendi kendime, bir avukat! ve yıllarca şikayet ettikten sonra aptalca veya sinir bozucu bir şey söylediğim için affedildim.
Daha sonra son derece dostane bir tavırla kendisini Thüringen Eyaleti İş Mahkemesi Başkan Yardımcısı olarak tanıttı. İş hakimlerine eşit ücret davalarıyla ilgilenme konusunda eğitim vermek ilgimi çeker mi? Adalet Akademisi'nde insanlar, Berlinli yargıcın sekiz yıl önceki davranışı karşısında haklı olarak dehşete düşmüşlerdi.
En azından düşük gelirli kadınların gelecekte mahkemede aşağılanma utancından kurtulacaklarını umuyoruz.
Okumak
#Konular
Bu metin Haberler arşivinden alınmıştır ve ilk kez 28 Ağustos 2023'te yayımlanmıştır. Dünya Kadınlar Günü münasebetiyle burada yeniden yayınlıyoruz.
Yapmak istemek gibidir ama daha yoğundur. Sekiz yılımı eski işverenime eşit ücret talebiyle dava açarak geçirdim. Eşit işe eşit ücret; bu o kadar da zor olamaz diye düşündüm. Sonuçta eşitlik Temel Kanun ve Avrupa Anlaşmaları ile güvence altına alınmıştır. Ancak beni Federal Anayasa Mahkemesi'ne, oradan da Berlin'deki ilk derece mahkemesine götüren süreç son derece zahmetli oldu. Sonuçta: boşuna değildi. ZDF ve ben bir anlaşmaya vardık. Maraton sürecinden geriye kalan, tüm kadınların yararlandığı temel bir yargı, benim için bir yönlendirme ve kesinlik: Yapılacak çok şey var. Ama işler yavaş ilerliyor.
Hukuk draması o dönemde çalışma yargıcı Michael Ernst ile başladı. 2016'da benim yüksek gelirli adamlarım “daha iyi pazarlık yaptı” diye tahminde bulundu: “Buna kapitalizm denir.” Ayrıca hepimizin bildiği gibi kadınlar hamile kalıyor. Bir arkadaşı seyirciler arasında yüksek sesle “Orta Çağ'a hoş geldiniz” diye itiraz etti. Devlet tarafından benim temel hakkım olan eşit işe eşit ücret konusunda yargılama yapmak üzere görevlendirilen adam, tahta banklardaki kadınlara şöyle dedi: “O kadar kolay değil hanımlar, o hala inliyor olsa bile. yüksek sesle.”
Aptalca sözler de bunun bir parçası
Aptalca sözler açıkça eşit ücret talebinin bir parçası. Ama aynı zamanda çok fazla takdir de var: “Bir posta işçisi ofisin karşısında bağırdı: Davanız için parmaklarımı çapraz tutacağım!” Astrid Siemes-Knoblich diyor ki yıldız-Beş ay önceki röportaj. Markgräflerland'daki Müllheim şehrinin eski belediye başkanı, selefi ve halefinden daha az kazanıyordu: “Yüzüne atılan bir tokat!” Şu anda yönetim danışmanı olarak çalışan ve bir zamanlar CDU listesinde yer alan bölge konseyine katılan, partizan olmayan 61 yaşındaki kişi şunu söylüyor: “Herkes eşit şekilde katılamıyorsa demokrasi tamamlanmış sayılmaz.”
O sırada üç aktif davacıyla konuştum. Artık herkes bir uzlaşmada para kazandı veya gördü. Freiburg İdare Mahkemesi Astrid Siemes-Knoblich'e 50.000 avronun yanı sıra emeklilik hakkı da verdi. VGH sigorta şirketinde avukat olan Gabriele Gamroth-Günther, Federal İş Mahkemesi önünde yalnızca dönüm noktası niteliğinde bir karar aldı. Daha sonra kendisini işvereniyle karşılaştırdı. Ve Susanne Duma'nın Meißen'deki eski şirketi Photon Meissener Technologies de ödemek zorunda kaldı: geriye dönük maaş olarak yaklaşık 20.000 avro artı 2.000 avro tazminat. “Bu başarıyı iki kızıma ve Almanya'daki tüm kadınlar adına ithaf ediyorum. Cesur olun, sesinizi yükseltin ve kimsenin ekmeğinizden tereyağını almasına izin vermeyin!” Dumas, Şubat ayında Federal İş Mahkemesindeki zaferinin ardından şunları söyledi. Karar açıklandığında yüzünden gözyaşları aktı.
Zorlu prosedürler, aktif olmayan politika
İşlemlerin kadınlar açısından son derece zor olabilmesinin sorumlusu da siyasetçilerdir. Şirketler bunu yapmak isterse, çalışanlarının mahkemede ne kadar aptalca olursa olsun her ayrıntıyı tartışması gerekir. Pek çok şey aslında kadın dostu yönergeler ve Avrupa'daki içtihat hukuku tarafından düzenleniyor. Ancak federal hükümetler bunları tam olarak uygulamadı. Dolayısıyla kadınlar artık siyasetçilerin 1970'lerden bu yana yapmayı reddettiği şeyleri uygulayabilmek için, benim durumumda olduğu gibi kar amacı gütmeyen Sivil Haklar Derneği'nin desteği de dahil olmak üzere daha yüksek makamlara ulaşmak için mücadele etmek zorundalar.
2017'de politikacılar çare sözü verdi. O zamandan bu yana, Ücret Şeffaflığı Yasası adı verilen bir kelime canavarı, kadınların eşit ücret almasına yardımcı olmayı amaçlıyordu. Ancak şeffaflık nadiren elde ediliyor – ve eğer öyleyse, o zaman çok az: somut rakamlar yerine, erkek meslektaşların ortalama maaşı olan bir “ortalama” var. Ancak en az altı tanesinin benzer bir iş yapması şartıyla. Şirketin en az 200 kişiyi istihdam etmesi şartıyla. Mevcut Federal Kadın İşleri Bakanı bile geçen yıl şunu itiraf etmişti: “Mevcut mevzuat daha çok dişsiz bir kaplana benziyor.” Yeşiller Partisi'nden Lisa Paus, “Daha net raporlama yükümlülüklerine ve aynı zamanda işverenler için de açık denetim yükümlülüklerine ihtiyacımız var” dedi. Bir ZDF yayını.
Peki bu konuda ne yapıyor?
Rol yapmak yerine konuşmak
Birkaç gün önce federal hükümet kendisine eşit ücretle ilgili başka bir lanet rapor verdi. Kanun bunları değerlendirmeyi zorunlu kılıyor. Sonuç, çalışan kadınların uzun zamandır bildiği şeyi birkaç yüz sayfalık birçok kelimeyle özetleyen bir cilt oldu: Yasalar çalışmıyor. Kadınlar erkeklerden daha az kazanmaya devam ediyor.
İşte bazı ayıltıcı alıntılar:
- Çalışanların yarısından azı yasayı bile biliyor.
- Sadece yüzde dördü bilgi talebinde bulundu.
- Üç şirketten biri bile maaş yapılarını kontrol etmiyor.
Federal hükümet biraz beceriksizce şöyle itiraf ediyor: “Ücret Şeffaflığı Yasası'nın etkililiği ve uygulanmasıyla ilgili olarak, önceki değerlendirmeyle karşılaştırıldığında yalnızca seçici iyileştirmelerin kaydedildiği belirtiliyor.” Bu aslında çok fazla bir şey değil, özellikle de önceki değerlendirme zaten yıkıcı olduğu için. Ancak o dönemde kanunda hiçbir değişiklik yapılmadı.
Peki şimdi ne olmalı? Federal Kadın İşleri Bakanlığı “eylem önerilerini değerlendirmek” ve raporu “uzman kamu ve sosyal ortaklarla birlikte” tartışmak istiyor. Sade bir dille söylemek gerekirse: Federal hükümet konuşmak istiyor. Bir süre sonra: harekete geçin. Belki.
İş dünyası lobisi kadın haklarına karşı
Siyaset neden bu kadar zor? Yüzde 18'lik düzeltilmemiş ücret farkıyla Almanya, Avrupa karşılaştırmasında en düşük performansı gösteren ülkeler arasında yer almaya devam ediyor. Diğer ülkeler uzun süredir kadınlar yerine işverenleri sorumlu tutuyor. Ancak Almanya vatandaşlarının çıkarlarına ekonominin çıkarlarından daha az önem veriyor.
Bunun bir örneği, 2022'nin sonunda yeni bir Avrupa direktifinin kabul edilmesiydi. Bu direktif, gerçek bir eşit ücret turbo'su olmak için gereken her şeye sahiptir: Şirket ne kadar büyük olursa olsun, erkek ve kadın tüm çalışanların bilgi edinme hakkı olmalıdır. . 100'den fazla çalışanı olan şirketler ücret farklarını yayınlamak zorundadır. Bireysel olarak kadınların artık dava açması gerekmeyecek, ancak dernekler mahkemeye onların yerini alabilir; bu çok büyük bir rahatlama. Ancak AB ülkelerinin büyükelçilerinin oy kullanması gerektiğinde federal hükümet korktu. Çekimser kaldı. DPA haber ajansına göre, Bakan Lisa Paus Aralık 2022'de “şirketler için cömert teslim sürelerine rağmen” trafik ışıkları ortak bir hat üzerinde anlaşamadı: “Özellikle moral bozucu”.
Futbolda eşit ücret
Şansölye, DFB'li kadınlara eşit ücret talep ediyor: Diğer milli takımlarda durum böyle
9 görsel
9 Ağustos 2022
Tartışmanın odağı eşit ücretler
Bu, Avrupa'dan eşit ücret desteğinin uygulanması için iyi bir alamet değil. Üye devletlerin bunu yapmak için üç yılı var.
Ssumru Almanya'nın neden oylamada çekimser kaldığını ve Bilgi Edinme Özgürlüğü Yasası uyarınca talepte bulunduğunu öğrenmek istedi. Ancak Kadın İşleri Bakanlığı unutulmaz bir gerekçeyle duvar örüyor: Bakanlıkların pozisyonları kamuya açıklanırsa, bu “federal hükümet içinde özgür fikir oluşumunu” tehlikeye atacaktır. Bu, uzlaşma bulmayı daha da zorlaştırıyor ve “zaten beklenen zorlu yasama sürecinin başarısını önemli ölçüde etkileyebilir.”
Eşit ücret (kadınların eşit kazanma hakkı) hâlâ bir tartışma konusu olmaya devam ediyor. Trafik ışıklarının hâlâ Avrupa ücret şeffaflığı direktifini uygulamaya mı çalıştığını, yoksa bunu haleflerine mi bırakacağını görmek ilginç olacak.
Olaf Scholz tweet atıyor. Daha fazla değil
Şansölye Olaf Scholz'un geçen yıl kadın futbolculara yönelik “Yıl 2022. Kadınlara ve erkeklere eşit ücret ödenmeli” tweeti büyük alkış almıştı. Ancak sözde bağlılık dışında, hükümetinin şu ana kadar ücret ayrımcılığına karşı mücadelede sunabileceği pek bir şey yok.
Kadınların, haklarını talep edenlerin artık eli boş dönmediği için adalet sistemine teşekkür etmesi gerekiyor. Federal Çalışma Mahkemesinin temel kararları görünüşe göre alt mahkemelerde fikir değişikliğine yol açtı.
Leipzig Kitap Fuarı'nda “Şimdi Eşit Ücret!” kitabımı okuduğumda. okuyordu, ön sırada düzgün giyimli bir beyefendi eleştirel ve dikkatle dinliyordu. Dikkatli ol, dedim kendi kendime, bir avukat! ve yıllarca şikayet ettikten sonra aptalca veya sinir bozucu bir şey söylediğim için affedildim.
Daha sonra son derece dostane bir tavırla kendisini Thüringen Eyaleti İş Mahkemesi Başkan Yardımcısı olarak tanıttı. İş hakimlerine eşit ücret davalarıyla ilgilenme konusunda eğitim vermek ilgimi çeker mi? Adalet Akademisi'nde insanlar, Berlinli yargıcın sekiz yıl önceki davranışı karşısında haklı olarak dehşete düşmüşlerdi.
En azından düşük gelirli kadınların gelecekte mahkemede aşağılanma utancından kurtulacaklarını umuyoruz.
Okumak
#Konular