Fransa seçimlerinde ikinci tıpta çıkış iddialarına bakılırsa oyların %58,2’sini alarak seçimin galibi piyasaların daha makul aday olarak gördüğü Macron olurken; Le Pen %41.8 aldı. Macron, yirmi yıl daha sonra ikinci bir periyot için bir daha seçilen birinci Cumhurbaşkanı oldu. Le Pen, çıkış anketinin yayınlanmasından birkaç dakika daha sonra yenilgiyi kabul etti.
Birinci cinste; Cumhuriyetçilerin adayı Valérie Pécresse, %5’in altında oy aldı; bu, partinin yahut onun Gaullist seleflerinin tarihli en makus sonuçtu. Paris belediye lideri Anne Hidalgo oyların %1,75’ini alarak Sosyalist Parti (PS) tarihli en makûs kararı elde etti. Sol kanat La France Insoumise’den (LFI) Jean-Luc Mélenchon birinci çeşitte %21,95 oyla üçüncü, ikinci sıradaki Le Pen’in ise %1,2 gerisinde kaldı. Bu adayların oyları ikinci çeşitte büyük oranda Macron’a gitti. Çok sağı temsil eden ve genelde düşük gelirliler, yabancı tersleri ve AB karşılarından beslenen Zemmour’un oyları ise ikinci cinste Le Pen’in aldığı oyların kaynağını oluşturdu. Fransa’nın iki turlu seçim sistemi uç kümelerin kazanmasına bu aritmetik itibariyle müsaade vermiyor ve sistemle barışık nizamın devamını sağlıyor olsa da, 2017’de de benzerini gördüğümüz üzere merkez eğilimler kan kaybediyor ve birebir İngiltere yahut Almanya’da olduğu üzere merkez partiler en makus oy oranlarına gerçek geriliyor.
Finansal piyasalar Macron’un kazanacağına dair iyimserliği evvelinde hesap ettiğinden marjinal hareketler epey fazla olmayacaktır. Lakin sandıktan Le Pen çıksaydı (yarış 2017’den daha yakın geçti) Fransa ve Avrupa için siyasi bir sarsıntı tesiri yaratacaktı. Le Pen, Frexit referandumu fikrini bir kenara atmış olsa da, programı, Macron’un tam bilakis, Avrupa entegrasyonuna düşman olmaya devam ediyordu. Seçilmesi Fransa’nın AB’deki rolünün azalması ve Birleşik Krallık’ın 2016’da bloktan ayrılmasından bu yana birlik ortasındaki güç istikrarındaki en büyük değişimi bulunmasına niye olabilirdi. Le Pen seçilmediği için Fransa’nın piyasa bazlı borçlanma maliyetlerinde bir artış tesiri olmayacaktır. Güney Avrupa, ekonomik açıdan Euro Bölgesi için sıkıntılı ve ECB’de Trichet periyodundaki 2011’deki borç krizi tetikleyicisi de buralardaki yayılma efektinden ileri gelmişti.
Piyasalarla barışık, sistemin devamını sağlayan ve seçkin kesim ile AB yanlılarını temsil eden Macron’un kazanması ve bakılırsace uygun seçim performansı yardımıyla siyasete bağlı bir piyasa karamsarlığı görmeyeceğiz. Bu da ana ekonomik kıssalara yönelebiliriz manasına geliyor.
Kaynak Tera Yatırım-Enver Erkan
Hibya Haber Ajansı
Birinci cinste; Cumhuriyetçilerin adayı Valérie Pécresse, %5’in altında oy aldı; bu, partinin yahut onun Gaullist seleflerinin tarihli en makus sonuçtu. Paris belediye lideri Anne Hidalgo oyların %1,75’ini alarak Sosyalist Parti (PS) tarihli en makûs kararı elde etti. Sol kanat La France Insoumise’den (LFI) Jean-Luc Mélenchon birinci çeşitte %21,95 oyla üçüncü, ikinci sıradaki Le Pen’in ise %1,2 gerisinde kaldı. Bu adayların oyları ikinci çeşitte büyük oranda Macron’a gitti. Çok sağı temsil eden ve genelde düşük gelirliler, yabancı tersleri ve AB karşılarından beslenen Zemmour’un oyları ise ikinci cinste Le Pen’in aldığı oyların kaynağını oluşturdu. Fransa’nın iki turlu seçim sistemi uç kümelerin kazanmasına bu aritmetik itibariyle müsaade vermiyor ve sistemle barışık nizamın devamını sağlıyor olsa da, 2017’de de benzerini gördüğümüz üzere merkez eğilimler kan kaybediyor ve birebir İngiltere yahut Almanya’da olduğu üzere merkez partiler en makus oy oranlarına gerçek geriliyor.
Finansal piyasalar Macron’un kazanacağına dair iyimserliği evvelinde hesap ettiğinden marjinal hareketler epey fazla olmayacaktır. Lakin sandıktan Le Pen çıksaydı (yarış 2017’den daha yakın geçti) Fransa ve Avrupa için siyasi bir sarsıntı tesiri yaratacaktı. Le Pen, Frexit referandumu fikrini bir kenara atmış olsa da, programı, Macron’un tam bilakis, Avrupa entegrasyonuna düşman olmaya devam ediyordu. Seçilmesi Fransa’nın AB’deki rolünün azalması ve Birleşik Krallık’ın 2016’da bloktan ayrılmasından bu yana birlik ortasındaki güç istikrarındaki en büyük değişimi bulunmasına niye olabilirdi. Le Pen seçilmediği için Fransa’nın piyasa bazlı borçlanma maliyetlerinde bir artış tesiri olmayacaktır. Güney Avrupa, ekonomik açıdan Euro Bölgesi için sıkıntılı ve ECB’de Trichet periyodundaki 2011’deki borç krizi tetikleyicisi de buralardaki yayılma efektinden ileri gelmişti.
Piyasalarla barışık, sistemin devamını sağlayan ve seçkin kesim ile AB yanlılarını temsil eden Macron’un kazanması ve bakılırsace uygun seçim performansı yardımıyla siyasete bağlı bir piyasa karamsarlığı görmeyeceğiz. Bu da ana ekonomik kıssalara yönelebiliriz manasına geliyor.
Kaynak Tera Yatırım-Enver Erkan
Hibya Haber Ajansı