İlk Dönem Alttan Ders Kalırsa Ne Olur? İşte, Gerçek Hayat ve Forum Cevapları!
Selam forumdaşlar!
Hepiniz hoş geldiniz, şu an burada bir muamma var: ilk dönemin sonrasında alttan ders kalmak. Hani o sınavdan geçemedikçe hayatta her şeyin geri kalanı ne olur? Yani, bu bir yaşam sınavı değil mi zaten? Bu yazıyı yazarken bile "Dersimi nasıl geçerim?" diye kara kara düşünürken, sizinle birkaç tüyomuzu paylaşmak istiyorum.
Hadi bakalım, gelin bakalım, alttan ders kalmanın fantastik dünyasına adım atalım!
1. Erkekler Ne Düşünür? Stratejik ve Çözüm Odaklı Yaklaşımlar!
Erkeklerin alttan derse bakışı... Ah, gerçekten bir strateji savaşı gibidir. Bir arkadaşınız “Alttan dersim kaldı” dediğinde, erkeklerin ilk vereceği cevap genellikle şu olur:
“Eee, o zaman çözüm bulmamız gerek. Hemen şunu yapalım: 1) Bir arkadaşından ders notlarını al, 2) Gece yarısı o dersin geçmiş sınavlarına bak, 3) Kahve iç, zihni aç, 4) Son olarak sınav sabahı biraz stres atıp geçerim, geçerim!”
Çünkü sonuçta bir çözüm vardır, değil mi? Her sorunun bir çözümü olduğu gibi, alttan dersin de mutlaka bir "matematiksel" çözümü vardır. Fakat, pratikte ne kadar basit olursa olsun, her şey aslında birazcık karmaşıklaşabilir.
Ama erkekler yine de şunu unutmaz:
“Tamam, bu sınav benim için daha zor. Ama çözüm kesinlikle vardır, bir şekilde bu işten sıyrılırım!”
Tabii, bu strateji herkese işlemeyebilir, ama ciddi bir "geçiş" tavrıyla dersler geçilebilir, hatta bazen “Geçtik!” bile denebilir. Ancak şunu unutmayalım, çoğu zaman soruyu çözebilmek kadar soruyu geçebilecek kadar iyi bir hafıza gerekir. Bu, tabii ki herkes için geçerli değil.
2. Kadınlar Ne Düşünür? Empatik ve İlişki Odaklı Yaklaşımlar!
Kadınların alttan dersle olan ilişkisi biraz daha duygusal bir temele dayanır. Yani, aslında bir sınavdan kalmak demek, "İçsel bir bağlantı eksikliği" gibi hissedilir. İşin içine biraz da empati girdiğinde, aslında konu dersten çok, kişisel bir şey gibi hissedilebilir.
Mesela, bir arkadaşınız size “Alttan dersim kaldı” dediğinde, genellikle şu duygusal reaksiyonu alırsınız:
“Ayy, üzülme ya! Birlikte çalışalım, çok zor olamaz! Ben sana nasıl yardımcı olabilirim?”
Veya, en derin empatik yaklaşım:
“Bir kere senin ne kadar çalışkan olduğunu biliyorum, her şey yoluna girecek. Bence rahat olmalısın, seninle gurur duyuyorum!”
Çünkü kadınlar, aslında başarıyı sadece sınav sonucu değil, süreçteki yolculukta da görmek isterler. Kısacası, aslında tek bir sınav bile olsa, olay “sadece geçmek” değil, süreçle birlikte, gelişimle birlikte bunu atlatabilmek!
Fakat kadınların da zor anlarında karşılaştığı bu “dönem” onlara şöyle düşündürtebilir:
“Alttan ders, canım, demek ki hayatın bizi farklı yollara sürüklüyor. Bunu aşacağız!”
Ve böylece çözüm her zaman bulunduğu gibi, duygusal anlamda da en iyi şekilde gelişir. Sadece bir çözüm değil, daha çok bir birliktelik, karşılıklı yardım ve pozitif enerji gerekir.
3. Herkes İçin Alttan Ders Sonrası Gerçekler! Hayatımıza Ne Olur?
Bir süre sonra alttan ders kalma durumu, sanki hayatın normal bir parçasıymış gibi hissettirmeye başlar. Hatta kendinizi şöyle düşünürken bulabilirsiniz:
“Alttan ders almak, yeni bir yaşam tarzı olabilir mi?”
Hepimiz biraz (belki çok) stresli ve paniğe kapıldık ama sonra ne olursa olsun, çoğunlukla şöyle bir şey olur:
- "Hah, sınav öncesi geceyi nasıl geçirdim!"
- "Bir hafta boyunca bir şekilde o derse çalışmak mı?"
- "Bir ‘kalkıp çay iç, biraz uyumak’ diyebilsem!"
Ama çoğu zaman, dersin sonunda tek bir gerçek kalır:
“Alttan dersten geçebildim, geçemedim... Ancak en önemlisi, öğrenebildim!”
Bir de şöyle bir gerçek vardır:
Bazı arkadaşlarımız, alttan ders kalma durumu hakkında hiç de üzülmezler. Onlar sadece,
“Hayatımda önemli olan tek şey, sınav değil, süreçtir” diye düşünebilirler. Ama tabi herkesin aynı düşünce yapısına sahip olmadığını da unutmamak lazım!
4. Forumdaşlara Soruyorum: Alttan Ders Kaldığınızda Ne Oldu?
Şimdi, hep birlikte şunu soruyorum:
Sizler alttan ders kaldığınızda ne yaşadınız? Stratejik ve çözüm odaklı yaklaşımlar mı? Yoksa daha çok duygusal ve empatik bir çözüm mü buldunuz?
Gerçekten merak ediyorum, yorumlarınızı bekliyorum! Bu konuda birbirimize nasıl yardımcı olabiliriz? Kendi yöntemlerinizi bizimle paylaşın, birlikte gülüp geçelim!
Ve unutmayın: Alttan ders, geçmek demek değil, bazen sadece yolculuğun kendisi demek!
Selam forumdaşlar!
Hepiniz hoş geldiniz, şu an burada bir muamma var: ilk dönemin sonrasında alttan ders kalmak. Hani o sınavdan geçemedikçe hayatta her şeyin geri kalanı ne olur? Yani, bu bir yaşam sınavı değil mi zaten? Bu yazıyı yazarken bile "Dersimi nasıl geçerim?" diye kara kara düşünürken, sizinle birkaç tüyomuzu paylaşmak istiyorum.
Hadi bakalım, gelin bakalım, alttan ders kalmanın fantastik dünyasına adım atalım!
1. Erkekler Ne Düşünür? Stratejik ve Çözüm Odaklı Yaklaşımlar!
Erkeklerin alttan derse bakışı... Ah, gerçekten bir strateji savaşı gibidir. Bir arkadaşınız “Alttan dersim kaldı” dediğinde, erkeklerin ilk vereceği cevap genellikle şu olur:
“Eee, o zaman çözüm bulmamız gerek. Hemen şunu yapalım: 1) Bir arkadaşından ders notlarını al, 2) Gece yarısı o dersin geçmiş sınavlarına bak, 3) Kahve iç, zihni aç, 4) Son olarak sınav sabahı biraz stres atıp geçerim, geçerim!”
Çünkü sonuçta bir çözüm vardır, değil mi? Her sorunun bir çözümü olduğu gibi, alttan dersin de mutlaka bir "matematiksel" çözümü vardır. Fakat, pratikte ne kadar basit olursa olsun, her şey aslında birazcık karmaşıklaşabilir.
Ama erkekler yine de şunu unutmaz:
“Tamam, bu sınav benim için daha zor. Ama çözüm kesinlikle vardır, bir şekilde bu işten sıyrılırım!”
Tabii, bu strateji herkese işlemeyebilir, ama ciddi bir "geçiş" tavrıyla dersler geçilebilir, hatta bazen “Geçtik!” bile denebilir. Ancak şunu unutmayalım, çoğu zaman soruyu çözebilmek kadar soruyu geçebilecek kadar iyi bir hafıza gerekir. Bu, tabii ki herkes için geçerli değil.
2. Kadınlar Ne Düşünür? Empatik ve İlişki Odaklı Yaklaşımlar!
Kadınların alttan dersle olan ilişkisi biraz daha duygusal bir temele dayanır. Yani, aslında bir sınavdan kalmak demek, "İçsel bir bağlantı eksikliği" gibi hissedilir. İşin içine biraz da empati girdiğinde, aslında konu dersten çok, kişisel bir şey gibi hissedilebilir.
Mesela, bir arkadaşınız size “Alttan dersim kaldı” dediğinde, genellikle şu duygusal reaksiyonu alırsınız:
“Ayy, üzülme ya! Birlikte çalışalım, çok zor olamaz! Ben sana nasıl yardımcı olabilirim?”
Veya, en derin empatik yaklaşım:
“Bir kere senin ne kadar çalışkan olduğunu biliyorum, her şey yoluna girecek. Bence rahat olmalısın, seninle gurur duyuyorum!”
Çünkü kadınlar, aslında başarıyı sadece sınav sonucu değil, süreçteki yolculukta da görmek isterler. Kısacası, aslında tek bir sınav bile olsa, olay “sadece geçmek” değil, süreçle birlikte, gelişimle birlikte bunu atlatabilmek!
Fakat kadınların da zor anlarında karşılaştığı bu “dönem” onlara şöyle düşündürtebilir:
“Alttan ders, canım, demek ki hayatın bizi farklı yollara sürüklüyor. Bunu aşacağız!”
Ve böylece çözüm her zaman bulunduğu gibi, duygusal anlamda da en iyi şekilde gelişir. Sadece bir çözüm değil, daha çok bir birliktelik, karşılıklı yardım ve pozitif enerji gerekir.
3. Herkes İçin Alttan Ders Sonrası Gerçekler! Hayatımıza Ne Olur?
Bir süre sonra alttan ders kalma durumu, sanki hayatın normal bir parçasıymış gibi hissettirmeye başlar. Hatta kendinizi şöyle düşünürken bulabilirsiniz:
“Alttan ders almak, yeni bir yaşam tarzı olabilir mi?”
Hepimiz biraz (belki çok) stresli ve paniğe kapıldık ama sonra ne olursa olsun, çoğunlukla şöyle bir şey olur:
- "Hah, sınav öncesi geceyi nasıl geçirdim!"
- "Bir hafta boyunca bir şekilde o derse çalışmak mı?"
- "Bir ‘kalkıp çay iç, biraz uyumak’ diyebilsem!"
Ama çoğu zaman, dersin sonunda tek bir gerçek kalır:
“Alttan dersten geçebildim, geçemedim... Ancak en önemlisi, öğrenebildim!”
Bir de şöyle bir gerçek vardır:
Bazı arkadaşlarımız, alttan ders kalma durumu hakkında hiç de üzülmezler. Onlar sadece,
“Hayatımda önemli olan tek şey, sınav değil, süreçtir” diye düşünebilirler. Ama tabi herkesin aynı düşünce yapısına sahip olmadığını da unutmamak lazım!
4. Forumdaşlara Soruyorum: Alttan Ders Kaldığınızda Ne Oldu?
Şimdi, hep birlikte şunu soruyorum:
Sizler alttan ders kaldığınızda ne yaşadınız? Stratejik ve çözüm odaklı yaklaşımlar mı? Yoksa daha çok duygusal ve empatik bir çözüm mü buldunuz?
Gerçekten merak ediyorum, yorumlarınızı bekliyorum! Bu konuda birbirimize nasıl yardımcı olabiliriz? Kendi yöntemlerinizi bizimle paylaşın, birlikte gülüp geçelim!
Ve unutmayın: Alttan ders, geçmek demek değil, bazen sadece yolculuğun kendisi demek!