Online Eğitimde Devamsızlıktan Kalma: Gerçekten Adil mi?
Selam forumdaşlar!
Bugün hep birlikte, biraz cesurca ve eleştirel bir şekilde “üniversitelerde online eğitimde devamsızlık yüzünden kalma” konusunu tartışmak istiyorum. Hadi gelin, bu “devamsızlık” meselesine biraz derinlemesine bakalım ve ne kadar doğru veya adil olduğunu sorgulayalım. Çünkü bence, bu konuda oldukça zayıf noktalar var ve hala netleşmemiş birçok tartışma var. Hadi hep birlikte bakalım, online eğitimde devamsızlık gerçekten öğrenciyi “geliştiren” mi, yoksa sadece “basit bir kural” mı?
Devamsızlık Nedir? Ve Online Eğitimde Nasıl Uygulanır?
Öncelikle, devamsızlık nedir? Bir öğrenci derslere katılmadığında, derse sürekli gelmediğinde, bu durum genellikle “devamsızlık” olarak kabul edilir. Ancak online eğitimde işler biraz daha karışıyor, değil mi? Çünkü fiziksel olarak orada değilsiniz. Kameranızı açmadığınızda, mikrofonu kapattığınızda, aslında dersin içine gerçekten dahil oluyor musunuz? Gerçekten katılım sağlıyor musunuz?
Üniversitelerde, özellikle pandemi sonrası, online eğitime geçişle birlikte devamsızlık kuralı hala uygulanıyor. Ama bu kurallar, eğitim modeline uygun şekilde mi tasarlanmış, yoksa eski alışkanlıklarla mı devam ediyor? Bu soruyu gerçekten sormamız lazım, çünkü online eğitim, fiziksel sınıfların çok dışında bir yapıya sahip ve burada devamsızlık meselesi, çok daha karmaşık bir hale geliyor.
Erkeklerin Bakış Açısı: Stratejik Çözümler mi?
Erkekler genellikle her şeyin çözümüne bakma eğilimindedir. Online eğitimde devamsızlık kuralının uygulanmasını, stratejik bir bakış açısıyla değerlendirebiliriz. Erkeklerin çoğu için eğitim bir "sonuç"tur, bir “hedef”tir. Eğer derslere katılmıyorsanız, bu hedefe ulaşamıyorsunuz demektir. Online eğitimde devamsızlık, belki de çoğu erkek için basit bir çözüm yolu: “Kuralı uygula, sonuca ulaş.” Eğitimde başarıyı, çoğu zaman disiplinli olmakla ve kurallara sadık kalmakla özdeşleştiririz. Bu bakış açısına göre, eğer bir öğrenci kamerayı açmıyorsa veya derse katılmıyorsa, bu da devamsızlık sayılır ve sonuçta başarısızlığa yol açar.
Ama burada şu soruyu sormak gerek: Gerçekten, fiziksel olarak katılmamak, öğrenme sürecini ne kadar etkiler? Kişinin, fiziksel olarak sınıfta bulunmaması, dersin içeriğini öğrenmediği anlamına gelir mi? Belki de bir öğrenci dersin materyallerine çok daha fazla odaklanıyordur, ama bu, öğretim görevlisi tarafından gözlemlenemediği için devamsızlık olarak değerlendiriliyor. İşte burada, kural ve öğrenme arasındaki bağlantıyı tartışmak gerekiyor.
Kadınların Bakış Açısı: İnsan Odaklı Yaklaşım ve Empati
Kadınlar, empatik ve ilişkisel bakış açılarıyla genellikle durumu daha holistik şekilde ele alırlar. Online eğitimde devamsızlık konusunu değerlendirirken, “bu kuralın öğrencinin kişisel hayatındaki zorluklara etkisi nedir?” sorusunu gündeme getirirler. Eğer bir öğrenci, sağlık sorunları ya da ailevi problemler yüzünden kamerayı açamıyorsa, bu durumda devamsızlık kuralı, sadece bir sayı mı olacak? Öğrencinin zorluklarına dair bir anlayış ve esneklik gösterilmeli mi? Bu, bence çok kritik bir mesele.
Kadınlar, empatik yaklaşımlarıyla, öğrencinin içinde bulunduğu durumu anlamaya çalışır. Online eğitim, bazı öğrenciler için daha zorlayıcı olabilir. Teknolojik problemler, ailevi yükümlülükler veya duygusal zorluklar, öğrencilerin derse katılımını etkileyebilir. Kadınlar, bu tür bireysel durumların göz önünde bulundurulması gerektiğini savunur. Çünkü öğrenme, sadece fiziksel bir katılım değil, öğrencinin kendisini derse gerçekten dahil edebilmesiyle ilgilidir.
Devamsızlık Kuralları: Eğitimin Gerçek Amaçlarına Uygun mu?
Bence burada en büyük sorun, üniversitelerin hala eski eğitim anlayışıyla online eğitimi yönetmeye çalışması. Fiziksel sınıf ortamında devamsızlık, bir öğrencinin gerçekten derste bulunmamasıyla ilgilidir. Ancak online eğitimde, öğrenme süreci, teknolojinin yardımıyla çok daha farklı şekillerde olabilir. Bir öğrencinin sadece kamerayı açıp açmadığına odaklanmak, aslında eğitimin amacını göz ardı etmek değil mi? Eğer bir öğrenci, videoları izleyip ders içeriklerini okuyor ve ödevlerini zamanında yapıyorsa, bu durumda fiziksel katılımın gerçekten önemli olup olmadığını sorgulamak gerekmez mi?
Peki, hepimiz biliyoruz ki bazı öğrenciler fiziksel katılım konusunda zorluk yaşayabiliyorlar. Teknolojik sorunlar, internetin kesilmesi veya evdeki gürültü, öğrenciyi online derslerden tam anlamıyla faydalanmaktan alıkoyabilir. O zaman, gerçekten bu öğrenciler devamsızlık nedeniyle başarısız mı olmalı? Eğitimin amacı, öğrenciyi bilgilendirmek, onu geliştirmek ve büyütmekse, neden bu kişisel zorlukları göz ardı edelim?
Provokatif Bir Soru: Online Eğitimde Devamsızlık Gerçekten Adil mi?
Şimdi size bir soru sormak istiyorum, forumdaşlar: Online eğitimde devamsızlık kuralları gerçekten öğrencinin eğitimini değerlendirmek için doğru bir yöntem mi? Ya da aslında, bu kurallar sadece öğrenciyi bir şablona sokarak, onun özgün öğrenme sürecine zarar veriyor olabilir mi? Çoğumuz online eğitimde zorluklarla karşılaştık, peki bunun suçlusu biz miyiz?
Bu soruyu biraz daha açmak gerekirse, fiziksel katılım, sadece “derse katılma” olarak mı anlaşılmalı, yoksa öğrencinin öğrenme sürecini etkileyen daha derin faktörler göz önünde bulundurulmalı mı? Eğitimin esas amacı, bilgi aktarımı ve öğrencinin gelişimi değil mi, yoksa sadece kurallara uygunluk mu?
Yorumlarınızı merakla bekliyorum. Hep birlikte bu önemli konuda düşüncelerimizi paylaşalım!
Selam forumdaşlar!
Bugün hep birlikte, biraz cesurca ve eleştirel bir şekilde “üniversitelerde online eğitimde devamsızlık yüzünden kalma” konusunu tartışmak istiyorum. Hadi gelin, bu “devamsızlık” meselesine biraz derinlemesine bakalım ve ne kadar doğru veya adil olduğunu sorgulayalım. Çünkü bence, bu konuda oldukça zayıf noktalar var ve hala netleşmemiş birçok tartışma var. Hadi hep birlikte bakalım, online eğitimde devamsızlık gerçekten öğrenciyi “geliştiren” mi, yoksa sadece “basit bir kural” mı?
Devamsızlık Nedir? Ve Online Eğitimde Nasıl Uygulanır?
Öncelikle, devamsızlık nedir? Bir öğrenci derslere katılmadığında, derse sürekli gelmediğinde, bu durum genellikle “devamsızlık” olarak kabul edilir. Ancak online eğitimde işler biraz daha karışıyor, değil mi? Çünkü fiziksel olarak orada değilsiniz. Kameranızı açmadığınızda, mikrofonu kapattığınızda, aslında dersin içine gerçekten dahil oluyor musunuz? Gerçekten katılım sağlıyor musunuz?
Üniversitelerde, özellikle pandemi sonrası, online eğitime geçişle birlikte devamsızlık kuralı hala uygulanıyor. Ama bu kurallar, eğitim modeline uygun şekilde mi tasarlanmış, yoksa eski alışkanlıklarla mı devam ediyor? Bu soruyu gerçekten sormamız lazım, çünkü online eğitim, fiziksel sınıfların çok dışında bir yapıya sahip ve burada devamsızlık meselesi, çok daha karmaşık bir hale geliyor.
Erkeklerin Bakış Açısı: Stratejik Çözümler mi?
Erkekler genellikle her şeyin çözümüne bakma eğilimindedir. Online eğitimde devamsızlık kuralının uygulanmasını, stratejik bir bakış açısıyla değerlendirebiliriz. Erkeklerin çoğu için eğitim bir "sonuç"tur, bir “hedef”tir. Eğer derslere katılmıyorsanız, bu hedefe ulaşamıyorsunuz demektir. Online eğitimde devamsızlık, belki de çoğu erkek için basit bir çözüm yolu: “Kuralı uygula, sonuca ulaş.” Eğitimde başarıyı, çoğu zaman disiplinli olmakla ve kurallara sadık kalmakla özdeşleştiririz. Bu bakış açısına göre, eğer bir öğrenci kamerayı açmıyorsa veya derse katılmıyorsa, bu da devamsızlık sayılır ve sonuçta başarısızlığa yol açar.
Ama burada şu soruyu sormak gerek: Gerçekten, fiziksel olarak katılmamak, öğrenme sürecini ne kadar etkiler? Kişinin, fiziksel olarak sınıfta bulunmaması, dersin içeriğini öğrenmediği anlamına gelir mi? Belki de bir öğrenci dersin materyallerine çok daha fazla odaklanıyordur, ama bu, öğretim görevlisi tarafından gözlemlenemediği için devamsızlık olarak değerlendiriliyor. İşte burada, kural ve öğrenme arasındaki bağlantıyı tartışmak gerekiyor.
Kadınların Bakış Açısı: İnsan Odaklı Yaklaşım ve Empati
Kadınlar, empatik ve ilişkisel bakış açılarıyla genellikle durumu daha holistik şekilde ele alırlar. Online eğitimde devamsızlık konusunu değerlendirirken, “bu kuralın öğrencinin kişisel hayatındaki zorluklara etkisi nedir?” sorusunu gündeme getirirler. Eğer bir öğrenci, sağlık sorunları ya da ailevi problemler yüzünden kamerayı açamıyorsa, bu durumda devamsızlık kuralı, sadece bir sayı mı olacak? Öğrencinin zorluklarına dair bir anlayış ve esneklik gösterilmeli mi? Bu, bence çok kritik bir mesele.
Kadınlar, empatik yaklaşımlarıyla, öğrencinin içinde bulunduğu durumu anlamaya çalışır. Online eğitim, bazı öğrenciler için daha zorlayıcı olabilir. Teknolojik problemler, ailevi yükümlülükler veya duygusal zorluklar, öğrencilerin derse katılımını etkileyebilir. Kadınlar, bu tür bireysel durumların göz önünde bulundurulması gerektiğini savunur. Çünkü öğrenme, sadece fiziksel bir katılım değil, öğrencinin kendisini derse gerçekten dahil edebilmesiyle ilgilidir.
Devamsızlık Kuralları: Eğitimin Gerçek Amaçlarına Uygun mu?
Bence burada en büyük sorun, üniversitelerin hala eski eğitim anlayışıyla online eğitimi yönetmeye çalışması. Fiziksel sınıf ortamında devamsızlık, bir öğrencinin gerçekten derste bulunmamasıyla ilgilidir. Ancak online eğitimde, öğrenme süreci, teknolojinin yardımıyla çok daha farklı şekillerde olabilir. Bir öğrencinin sadece kamerayı açıp açmadığına odaklanmak, aslında eğitimin amacını göz ardı etmek değil mi? Eğer bir öğrenci, videoları izleyip ders içeriklerini okuyor ve ödevlerini zamanında yapıyorsa, bu durumda fiziksel katılımın gerçekten önemli olup olmadığını sorgulamak gerekmez mi?
Peki, hepimiz biliyoruz ki bazı öğrenciler fiziksel katılım konusunda zorluk yaşayabiliyorlar. Teknolojik sorunlar, internetin kesilmesi veya evdeki gürültü, öğrenciyi online derslerden tam anlamıyla faydalanmaktan alıkoyabilir. O zaman, gerçekten bu öğrenciler devamsızlık nedeniyle başarısız mı olmalı? Eğitimin amacı, öğrenciyi bilgilendirmek, onu geliştirmek ve büyütmekse, neden bu kişisel zorlukları göz ardı edelim?
Provokatif Bir Soru: Online Eğitimde Devamsızlık Gerçekten Adil mi?
Şimdi size bir soru sormak istiyorum, forumdaşlar: Online eğitimde devamsızlık kuralları gerçekten öğrencinin eğitimini değerlendirmek için doğru bir yöntem mi? Ya da aslında, bu kurallar sadece öğrenciyi bir şablona sokarak, onun özgün öğrenme sürecine zarar veriyor olabilir mi? Çoğumuz online eğitimde zorluklarla karşılaştık, peki bunun suçlusu biz miyiz?
Bu soruyu biraz daha açmak gerekirse, fiziksel katılım, sadece “derse katılma” olarak mı anlaşılmalı, yoksa öğrencinin öğrenme sürecini etkileyen daha derin faktörler göz önünde bulundurulmalı mı? Eğitimin esas amacı, bilgi aktarımı ve öğrencinin gelişimi değil mi, yoksa sadece kurallara uygunluk mu?
Yorumlarınızı merakla bekliyorum. Hep birlikte bu önemli konuda düşüncelerimizi paylaşalım!